به گزارش روابط عمومی جهاددانشگاهی به نقل از سیناپرس، امروزه با توجه به سرعت بالای رویه صنعتی شدن جوامع مختلف، روز به روز بر آلودگی‌های زیست‌محیطی ناشی از صنایع گوناگون افزوده می‌شود. محققین برای حل بخشی از این مشکل، استفاده از غشاهای پلیمری را برای رفع آلودگی آمونیاک در آب مورد آزمایش قرار داده‌اند.
با توجه به بحران جهاني آب و همچنین کمبود آب در کشور ما، تصفيه پساب ها براي استفاده دوباره از آب و جلوگيري از آلودگي ساير آب ها بسيار مهم است. در این میان، روش تصفیه و جداسازی غشایی به دلیل دوست دار محیط زیست بودن، مصرف انرژی پایین و خواص مناسب جداسازی، امروزه بسیار مورد توجه است.
"غشاهاي پلیمری" از پليمر و ذرات معدني پراکنده در اندازه هاي نانو تشکيل شده و نوع تازه اي از غشاها هستند که امروزه در صنايع شيميايي جايگاه خاصي دارند. در این میان، "پلي يورتان ها" و "سیلیکا" با مشخصات شيميايي دلخواه و میکروساختارهاي در اندازه متفاوت، گزينه مناسبي در ساخت غشاهاي پليمري هستند.
به دلیل اهمیت موضوع تصفیه پساب ها توسط فناوری جداسازی غشایی، پژوهشگران دانشگاه آزاد اسلامي شیراز در پژوهشی به بررسی حذف آمونیاک از پساب مجتمع پتروشیمی شیراز با استفاده از این تکنیک پرداختند.
در این پژوهش ابتدا غشاهای پلیمری تهیه شدند و سپس تأثیر آن ها در فرایند جداسازی به وسیله "سامانه اسمز معکوس آزمایشگاهی" که یک روش جداسازی بر اساس فشار است، مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از غشاهای پلیمری سیلیکا نسبت به پلی یورتان، خاصیت آب‌گریزی بهتری داشته است و این امر موجب افزايش بازدهي جداسازي آمونياک از آب می شود.
همچنین افزودن نانوذرات معدني سيليکا به غشاهاي پليمري باعث افزايش مقاومت و سخت تر شدن زنجيره هاي پليمري شده و دماي تخريب زنجيره هاي پليمري را تا 10 درجه افزايش می دهد.
نتایج این پژوهش را می توان یک روش مناسب در تصفیه پساب ها دانست که ازلحاظ اقتصادی و زیست‌محیطی، قابل‌توجه است.
این یافته‌ها در نشریه "شیمی و مهندسی شیمی ایران" وابسته به پژوهشکده توسعه صنایع شیمیایی جهاددانشگاهی ایران به چاپ رسیده است.