به گزارش روابط عمومی جهاددانشگاهی به نقل از سیناپرس، بر اساس آمار از هر شش زوج یکی تحت تأثیر ناباروری قرار می‌گیرد و بسیاری از آن‌ها برای غلبه بر موانع مختلف لقاح طبیعی، به لقاح مصنوعی یا IVF روی می‌آورند. بااین‌وجود و علیرغم بهینه‌سازی فرایندهای IVF شکست‌های مداومی که در بارداری به این روش ممکن است رخ دهد، امری است که برای زوج‌ها بسیار ناراحت‌کننده بوده و چالش بزرگی را برای پزشکان ایجاد می‌کند. موفقیت انتقال جنین در بارداری مصنوعی، تا حد زیادی با کیفیت جنین و همچنین با قدرت پذیرش رحم مادر مشخص می‌شود.
برای غلبه بر این موضوع، مداخلات هدفمندی به‌منظور دستیابی به یک محیط ایمنی ایده آل مورد بررسی قرار گرفته‌اند. در این رابطه، درمان‌هایی کمکی برای IVF وجود دارند که به‌طور قابل‌توجهی توجه بیماران و پزشکان را جلب کرده‌اند. بااین‌حال، این درمان‌ها اغلب، شواهد عملی محدودی دارند و در مورد اثرات آن‌ها بر انتقال جنین و بارداری بعدی و میزان تولد زنده، اطلاعات کمی وجود دارد.
باوجود بهینه‌سازی فرایندهای IVF، شکست‌های مداومی که در بارداری به این روش ممکن است رخ دهد، امری است که برای زوج‌ها بسیار ناراحت‌کننده بوده و چالش بزرگی را برای پزشکان ایجاد می‌کند.
برای رفع این مشکل، محققینی از استرالیا، پژوهشی را انجام داده‌اند که نتایج آن در نشریه بین‌المللی Journal of reproduction & infertility متعلق به پژوهشگاه ابن‌سینای جهاد دانشگاهی منتشر شده است.
در این پژوهش، تأثیر 13 درمان کمکی تحت عناوین اینترلیپید، استروئید، ملاتونین، کوآنزیم Q10، فلوگراستیم، تستوسترون، DHEA، هورمون رشد، آنتی بیوتیک، انفوزیون hCG، آسپیرین، انوکساپارین/ هپارین و آگونیست های دوپامین بر موفقیت انتقال جنین و همچنین نرخ بارداری بالینی و تولد زنده مورد بررسی قرار گرفته است.
در این مطالعه گذشته‌نگر که توسط دانشمندان دانشگاه موناش، دانشگاه ملبورن، مرکز IVF موناش و با همکاری بیمارستان سلطنتی و بیمارستان زنان شهر ملبورن استرالیا انجام‌شده، مجموعه داده‌های استانداردشده حدود 45 هزار مورد انتقال جنین که در یک کلینیک خصوصی چندبخشی IVF و در خلال ژانویه 2010 تا آوریل 2015 انجام شده بودند، مورد استفاده واقع شده است.
طبق بررسی‌های این تحقیق، از 13372 چرخه‌ی ویژه انتقال جنین، 1904 مورد وجود داشت که در آن از یک یا چند مورد از درمان‌های کمکی استفاده شده بود.
بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، بسیاری از مداخلات بررسی‌شده در این تحقیق، اثرات مثبتی که بتوان آن‌ها را قابل‌توجه خواند بر موفقیت انتقال جنین ندارند.
دکتر راشل شیرلو نویسنده مسئول این مقاله از دانشگاه موناش و همکارانش می‌گویند: نتایج تجزیه‌وتحلیل ما نشان از اثرات منفی استفاده از ملاتونین بر روند IVF دارد. این در حالی است که استفاده از آسپیرین یا استروئید نتایج امیدوارکننده و بالقوه سودمندی را نشان می‌دهند. اما در کل، انجام تحقیقات بیشتری برای هدایت روش مبتنی بر شواهد، موردنیاز است.
این دانشمندان می‌افزایند: استفاده از استروئیدها می‌تواند با کاهش میزان بارداری بالینی و بهبود میزان تولد زنده همراه باشد. در همین رابطه، داده‌ها نشان می‌دهند درحالی‌که آسپیرین باعث افزایش میزان تولد زنده می‌شود، ملاتونین با کاهش این میزان ارتباط دارد.
این تحقیق همچنین نشان می‌دهد که در مقایسه با میزان سقط‌جنین، تنها درمان کمکی که به‌طور معناداری در این مطالعه مثمر ثمر بوده، استروئیدها هستند.
این پژوهش ارزشمند که نتایج آن در نشریه متعلق به جهاد دانشگاهی انعکاس یافته، اعتبار دارودرمانی را در موفقیت انتقال جنین می‌سنجد و استفاده از استروئیدها را به‌عنوان روشی مؤثر در کمک به انتقال جنین موفق تائید می‌کند.